جنایت اسرائیل در حمله به کاروان آزادی و کشته و شهید کردن فعالان صلح در رسانه های دنیا بازتاب گسترده ای داشت که نشان از خوی وحشی و ددمنش اسرائیلیان بود و بدین وسیله صهیونیست ها فریاد برآوردند که هیچ کس را جز خود به رسمیت نمی شناسند.
صهیونیست ها البته این موضوع را در طول تاریخ ثابت کرده اند واین چیزی نبوده که از آن بی اطلاع باشیم اما همیشه با مظلوم نمائی و استفاده از حس دفاع از مظلوم مردم دنیا اهداف خویش را به پیش برده اند، صهیونیست ها تا می توانند حمله می کنند و به محض این که تشری شنیدند فوری خود را مظلوم جلوه می دهند!
اما امروز در موقعیتی که کاروانی که توسط چهل کشور حمایت می شده مورد حمله این وحشی ها قرار گرفته است، راهبرد مبارزه چیست؟
آیا باز هم جلسه گرفتن و محکوم کردن کفایت می کند و ککی از این وحشی ها گزیده می شود؟
شناخت صهیونیست ها به خوبی نشان می دهد که چنین نیست و از صبرا و شکیلا تا دیر یاسین و حمله به کاروان آزادی هیچ محکوم کردنی فایده چندانی نداشته است  اما شناخت صهیونیست ها چیز دیگری را نیز نشان می دهد دوچیز هست که پاشنه آشیل اینان است یکی ترس از جانشان که ترسوترین قوم زمین هستند و دیگری اقتصاد.


صهیونیست ها اقتصاد را بسیار جدی گرفته اند و با تبدیل شدن به غول های اقتصادی دنیا در تار و پود اقتصادی کشورها و به تبع در تار و پود سیاسی کشورها وارد شده اند هیچ ضربه ای به اندازه ضربه اقتصادی پیکره این وحشیان ددمنش را به لرزه نمی اندازد و فشار از داخل لابی صهیونیستی را به خودشان مضاعف نمی کند، ضربه اقتصادی مهره های اصلی لابی صهیونیستی را وا می دارد تا بر عناصر نظامی برای عقب نشینی فشار بیاورند.
امروز ما می بایست از این نقاب برداشتن اسرائیل استفاده کنیم و دنیا را به منزوی کردن اقتصادی و سیاسی اسرائیل دعوت کنیم، معرفی کالاهای صهیونیستی به مسلمانان دنیا و دعوت از آنان برای تحریم این کالاها، دعوت از کشورهای دوست برای تحریم ورود این کالاها به کشورشان و مطرح کردن منزوی سازی اقتصادی اسرائیل در مجامع جهانی برای فشار بر آنها کاری است که امروز باید انجام دهیم.