خرابه

وقتی صحبت از سینما و تلویزیون ارزشی به میان می آید کارگردانی را به عنوان کارگردان ارزشی به صحنه می آوریم و برای بازیگران هم ریشی می گذاریم و اول اسم آن ها هم یا حاجی می شود یا سید و این می شود سینمای ارزشی! قصد توهین به کارگردانان و شخصیت های این عرصه ندارم که در این برهوت ارزش در سینما لنگه کفشی نعمت است ولیکن حرف این است که آیا این سینما در قد و قامت جمهوری اسلامی است؟

وقتی ادعاهایمان بزرگ می شود، وقتی پرچمی را برمیداریم که تا کنون زمین مانده بود تلاشمان نیز به همان نسبت زیاد باید باشد و البته امتحاناتمان نیز سخت تر است و آیا سینمای نیمچه غربی ما را نسبتی با اسلام و جمهوری اسلامی است؟ و منتظر بودن ما شیعیان در این سینما جایش کجاست؟

اول ببینیم نسبت شیعه به نسبت کل مردم دنیا چیست و چند درصد مسلمانند و چند درصد از مسلمانان شیعه اند و از این چند درصد، چند درصد منتظرند و ظهور و انتظار را مانند برخی آقایان(رجوع کنید به مناظرات انتخابات) خرافه نمی خوانند؟ حال از این نسبت چند نفرشان واقعا کاری کرده اند برای این اعتقادشان؟

یا سوال را بهتر تعریف کنیم، وقتی می خواهیم چیزی را مطلوب جلوه دهیم و دیگران را به آن دعوت کنیم آن را توصیف می کنیم و زیبا جلوه می دهیم. همین طور نیست؟ غرب مطلوبی دارد که جامعه ای است پر از شهوت و دنیا پرستی و ... و برای مطلوب نشان دادن آن البته بسیار تلاش می کند و نماد این تلاش هالیوود است و فیلم هایش، فیلم هایی که شهوت رانی را تبلیغ می کنند و اومانیسم غرب را ترویج می کنند. سوال این جاست: نسبت تلاش ما با تلاش غرب چگونه تعریف می شود چند فیلم ساخته ایم که جامعه ای اسلامی را به نمایش بکشد؟ چند فیلم ساخته ایم که مهدویت را تبیین کنیم و به عالم اعلام کنیم که اگر آن کسی که می آید روزی بیاید این چنین خواهد شد؟ یا حتی چند تابلوی نقاشی داریم تا به تصویر کشیم جامعه ای اسلامی را ؟ رسالت رسانه در این میان چیست؟ چگونه می توان به مردم اعلام کرد منتظر چیزی باشید که حتی تصویر واضحی از آن در ذهن ندارید و تصور روشنی از آن نیست؟

این امر البته به آن سادگی که بیان می شود نیست که حتی تصوری نداریم از این که "مجددا لما عطل من احکام کتاب الله" یعنی چه و چه سنتی تعطیل شده است و چه امری بر زمین مانده است و چگونه می شود که آقا که می آید و حتما می آید چگونه می شود که گویی دینی جدید آمده است؟ ولیکن آیا رسالت ما این است که بنشینیم و هر روز بخوانیم "عجل لولیک الفرج" بدون آن که اندکی تشنگی آریم دست؟

رسالت رسانه در عصر ظهور این نیست که فیلم نامه های آمریکایی و ژاپنی و کره ای را فحشش را حذف کند و شهوتش را کم رنگ و بر مردم عرضه کند. رسانه ارزشی البته با خوب نشان دادن فقر و بد نشان دادن ثروت نیز به دست نیامده و نخواهد آمد، باید هزاران اسلام شناس کار کنند تا صفحه ای فیلم نامه تولید شود که بویی از اسلام داشته باشد و رنگی از انتظار