طوفان اخبار متفاوت و احیانا متناقضی که در مورد بزرگترین اختلاس تاریخ ایران در رسانه ها منتشر می شود فضا را ابهام آلود کرده است و هر گونه قضاوتی را با مشکل مواجه کرده است. نه می توان از گروهی دفاع کرد که شاید واقعا گناهکار باشند و دفاع از آن ها و راضی شدن به کار آنها شریک شدن در جرم آنهاست و نه می توان گروهی را متهم کرد چرا که حرمت آبروی مومن و زشتی شدید تهمت بر کسی پوشیده نیست.

در این میان صحبت دوست عزیزم حاج آقا رسولی راهگشاست که می فرمودند که در چنین جایگاهی وظیفه سکوت است چرا که باطل همچون کف روی آب است تا زمانی که باد می آید کف بر روی آب است اما چون باد قطع می شود کف نیز ناپدید می شود که "ان الباطل کان زهوقا". پس از طوفان و آرام شدن فتنه هاست که حق آشکار می شود و باطل نابود می شود.

البته در صورتی که حق بر شما آشکار است وظیفه تبیین حق می باشد. اما در صورتی که واقعا امر مشتبه شده است باید سکوت کرد تا فتنه ها بخوابد و حقیقت خود را آشکار کند.

متاسفانه پس از انتشار خبر اختلاس بزرگ گروه های مختلف به جای این که با عدالت طلبی از مراجع قانونی و قضائی خواستار پیگیری دقیق و جدی ماجرا باشند با رفتارهایی قبیله ای شروع به اتهام زدن به رقبای سیاسی و مخالفان خویش نمودند! آیا این رفتار اسلامی است؟